Na miña morte en 1885, mandei a miñas fillas a quemar todos meus manuscritos, palabras que elas cumpriron a raxa tabla , pero algúns colaronse entre outros importantates e faceron que fosen moi valiosos os hallazgos das miñas obras non publicadas e papeis autógrafos , encontaron tamne un porema inédito en galego e un anuncio do que sería meu último libro que se iba a titular Postrimerías e aínda encontaron outros tres poemas descoñecidos.
O hallazgo produxose cando Monteagudo (secretario da RAG ), cando intentou reunir os manuscritos rosalinos dispersos noutras coleccións nun albúm dixital ,(entre elas un do exalcade coruñés un poema o más bien un esbozo en galego chameino "Dinche o corazón na man" é un diálogo entre dos namorados cun esquena parcido ao que fixen en "Adiós ríos, adiós fontes
“Dinche o corazón na man”
– Dinche o corazón na man
Dincho queridiña enteiro
Ca pirmeiriña esperanza
co pensamento pirmeiro.
Dincho cal neno que nase
De ilusións brancas cuberto
Caraveliño cerrado
ó teu calor dulce aberto.
– En solitarios herbales
Era rosiña escondida,
Solo para ti prantada
Para ti solo nacida.
E coma frol sensitiva
Baixo outra man se pregaba,
E solo onda ti vivia
E de ti lonxe muchaba
No hay comentarios:
Publicar un comentario