Vivin hasta os oito anos baixo a custodia da miña tia paterna Teresa Martínez Viojo na aldea de Castro de Ortoño e dinme cuenta de que é moi dura a vida dos labregos galegos. Ao redor do 1850 trasladome a Santiago de Compostela coa miña nai.
No XIX, ,na na que vivín non resultaba nada fácil escribir en galego xa que as razóns estaban moitas de-las ligadas ao pensamento e a sociedade do momento e o Galego xa había quedado reducía a un pequeno dialecto un dialecto despreciado e desprestixiado e marxinado na miña época aunque había sido un idioma moi importante para o galego-portugués.
No hay comentarios:
Publicar un comentario